مثل وردة على ضريح شاعر وحيد

كنت واقفة ع البلكونة.. في شي غريب بيصير.. كل حبة عرق بتنز من وجهي ع الأرض؛ بتصير بذرة و بطلع منها عصفور صغير.. ما بعرف لوين بيطير.. بس بحس وقتها إنه الكون بيتفتح زي وردة على ضريح شاعر وحيد.. أو زي أصابع صبية بتتعلم كيف تعمل فنجان قهوة لحبيبها !

Leave a Reply

Fill in your details below or click an icon to log in:

WordPress.com Logo

You are commenting using your WordPress.com account. Log Out /  Change )

Twitter picture

You are commenting using your Twitter account. Log Out /  Change )

Facebook photo

You are commenting using your Facebook account. Log Out /  Change )

Connecting to %s